Glikolowy odzysk ciepła w układach z cieczą pośrednią

Nagrzewnice i chłodnice pracujące we wspólnym układzie hydraulicznym umożliwiają odzysk ciepła z powietrza wywiewanego z pomieszczeń.

Wymienniki mogą być zainstalowane na kanałach wentylacyjnych albo w centralach nawiewno-wywiewnych.

W układzie rekuperacji chłodnice i nagrzewnice są połączone ze sobą rurociągiem z zabudowaną pompą obiegową, naczyniem przeponowym, manometrem, termometrem i odpowietrznikiem.

Czynnikiem pośredniczącym może być woda albo wodny roztwór glikolu, jeśli istnieje ryzyko zamarznięcia. W takiej sytuacji zachodzi tak zwany glikolowy odzysk ciepła. Pompa obiegowa przetłacza czynnik z jednego wymiennika do drugiego. Strumień powietrza o wyższej temperaturze przekazuje ciepło do cieczy pośredniczącej, która z kolei oddaje to ciepło do strumienia powietrza o temperaturze niższej.

Glikolowy odzysk ciepła – zalety

Taki sposób wymiany ciepła pozwala na przekazywanie go na dużą odległość. Ma to znaczenie podczas projektowania i wykonawstwa układu odzysku ciepła w obiekcie już istniejącym. Nie ma więc konieczności przebudowy systemu kanałowego. Dzięki całkowitej separacji powietrza nawiewanego od wywiewanego proces ten może być stosowany w placówkach służby zdrowia o wysokich wymogach higienicznych.

Układ odzysku ciepła z cieczą pośredniczącą wykazuje niską podatność na szronienie, jego wadą jest natomiast stosunkowo mała sprawność temperaturowa. Chłodnice umieszczane na kanałach wentylacyjnych powinny być dodatkowo wyposażone w tackę skroplin. Przy prędkości powietrza przekraczającej 2,5 m/s zalecane jest też zastosowanie odkraplacza (separatora skroplin), który zapobiega migracji kropel wody do układu wentylacyjnego.